Zeszłoroczna edycja programu stypendialnego Fundacji Marshalla pt. Marshall Memorial Fellowship, była pod wieloma względami niezapomniana. Jego uczestnicy mieli okazję m.in.: przyjrzeć się pracy i funkcjonowaniu zagranicznych rządów, odbyć szczere rozmowy z przywódcami politycznymi państw europejskich, spotkać się ze światowej sławy uczonymi oraz spędzić czas w gronie utalentowanych i inspirujących rówieśników. W czasie trwania programu jedna kwestia była poruszana wyjątkowo często. Chodzi o rozprzestrzenianie się populistycznego nacjonalizmu w Europie, który wymaga natychmiastowej uwagi.
Od Marine Le Pen we Francj i Alternatywy dla Niemiec, fala populizmu dotarła do Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Przyczyna tych zmian jest często tłumaczona językiem biznesu, gdzie wskazuje się, że na skutek procesu globalizacji część społeczeństwa została poszkodowa. Powolne ożywienie gospodarki po 2008 roku spowodowało, że wiele osób zdało sobie sprawę, że po raz pierwszy od wielu pokoleń życie ich dzieci i wnuków, pod względem materialnym, będzie prawdopodobnie znacznie gorsze niż ich własne. Bogactwo jest skoncentrowane w rękach jednego procenta społeczeństwa, podczas gdy klasa średnia jest systematycznie osłabiana.
W trakcie pobytu, w ramach stypendium, w Grecji, Serbii i w Niemczech, dało się zauważyć, że mimo iż kwestie ekonomiczne i nierównomierny rozkład bogactwa są rzeczywistymi problemami, nie są one jednak jedyną pożywką nacjonalizmów. Przeciwnie, problem wydaje się być zakorzeniony w egzystencjalnym zagrożeniu tożsamości narodowej w całej Europie, jak i w szeroko rozumianym świecie zachodnim. Unia Europejska, dla swojego przetrwania, wymaga zjednoczenia, zatarcia granic i dialogu ponad podziałami.
Aby Unia Europejska mogła odnieść sukces w perspektywnie długoterminowej, niezbędna będzie jej trwalsza konsolidacja. W tym czasie poszczególne państwa będą niewątpliwie zmuszone zrezygnować ze znacznej części własnej tożsamości narodowej na rzecz utworzenia nowego, paneuropejskiego ducha narodowego. Grecy staną się trochę mniej greccy, Niemcy trochę mniej niemieccy, ale wszystko to w trosce o umocnienie więzi europejskich.
W momencie zacierania się granic, język również będzie ewoluował. Gdy imigranci spoza Europy staną się jedynym ratunkiem dla demografii kontynentu, zwiększy się również tempo wprowadzanych zmian. Stare elity zaczną ustępować miejsca nowym.
Większość rządzących sprzeciwia się pozbawieniu ich władzy, co jest zrozumiałym zachowaniem. Jednak to, czego Unia Europejska potrzebuje w tej chwili bardziej niż kiedykolwiek, to przywódców oświeconych, którzy sprostają problemom związanym z tożsamością narodową oraz fobiami, które obecną są w Europie. Jednocześnie, Ci sami przywódcy nie mogą zaniedbać kwestii związanych z integracją i pełnym zjednoczeniem się Europy. Obawy gospodarcze, utrzymujące się w społeczeństwie europejskim muszą być rozpatrywane w odniesieniu do długoterminowych wpływów globalizacji na społeczeństwo.
Bardziej napastliwa polityka nacjonalistyczna w Europie musi spotkać się z odzewem. Jeżeli bowiem liberalna tradycja Zachodu nie poradzi sobie z tym realnym problemem, istnieje ryzyko zniszczenia podwalin powojennego ładu, który istnieje po obu stronach Atlantyku od ponad 70 lat.
E. Clark Copelin jest deweloperem w Atlancie, GA oraz stypendystą GMF w ramach programu American Marshall Memorial z 2016 roku
